In Brazilië wordt er veel gesproken over pensioen door het Nationaal Instituut voor Sociale Zekerheid (INSS), de vereisten, waarden en nog veel meer. Dit komt omdat gepensioneerden via dit instituut een maandelijks inkomen krijgen voor als ze niet meer kunnen werken, door leeftijd of handicap.

Natuurlijk bepaalt elk land zijn eigen regels en bedragen voor pensioenen, volgens de wetgeving en het socialezekerheidsstelsel van elke plaats. Hier zullen we de verschillen tussen het Braziliaanse en het Noord-Amerikaanse systeem behandelen.

Verschillen tussen pensionering in Brazilië en de Verenigde Staten

In Brazilië beheert het Nationaal Instituut voor Sociale Zekerheid (INSS) de pensioenen en er zijn vier soorten pensioenen die worden toegekend, namelijk: voor leeftijd, voor premietijd, speciaal en invaliditeit. Elke modaliteit heeft zijn eigen regels voor toepassing.

In de Verenigde Staten daarentegen wordt het pensioen betaald door de Socialezekerheidsadministratie (SSA) Om daar met pensioen te gaan, moet je minstens 62 jaar oud zijn en minstens 10 jaar gewerkt hebben in jobs die bijdragen aan de SSA.

Een zeer belangrijke factor in hoeveel het agentschap uitbetaalt aan gepensioneerden in de VS is de leeftijd waarop de uitkering wordt aangevraagd. Degenen die wachten tot de volledige leeftijd (tussen 66 en 67) of 70 ontvangen veel meer dan degenen die de uitkering eerder aanvragen.

Hoewel het geen verschil is, maar een overeenkomst, is het belangrijk om te onthouden dat het zowel in Brazilië als in de Verenigde Staten mogelijk is om te beleggen in particuliere pensioenregelingen, aangeboden door werkgevers of financiële instellingen.

Gemiddeld inkomen van gepensioneerden in de Verenigde Staten

Volgens gegevens van de SSA vertegenwoordigen de uitkeringen die door het agentschap worden betaald ongeveer een derde van het totale inkomen van ouderen. In 2023 bedraagt het gemiddelde maandelijkse inkomen van gepensioneerden van de sociale zekerheid daar US$ 1.827 (ongeveer R$ 9.121,66, tegen de huidige wisselkoers).

Dit gemiddelde inkomen is genoeg om de basisuitgaven zoals huisvesting, eten, gezondheid en vervoer te dekken, tenminste in de meeste steden in het land. Natuurlijk zijn sommige plaatsen duurder dan andere, waardoor een hoger inkomen nodig is om een comfortabele levensstandaard te behouden.

Daarom is het in de Verenigde Staten heel gebruikelijk dat gepensioneerden op zoek gaan naar kleine steden met lage kosten van levensonderhoud, een lage belastingdruk en een goede kwaliteit van leven om van te genieten na het beëindigen van hun werkende carrière.