মৰা ইলিচক লগ পাই ঘৰতে কেনেকৈ খেতি কৰিব লাগে শিকিব
বিষয়বস্তুৰ তালিকা
মোৰী ইল হৈছে সেই কীষ্টোন প্ৰজাতিবোৰৰ ভিতৰত এটা যিয়ে কোমল আৰু বন্য দুয়োটা দিশৰ সংমিশ্ৰণ ঘটোৱা এখন সুন্দৰ বাগিচা সৃষ্টি কৰে।
See_also: প্ৰতিযোগিতামূলক মূল্যৰে ২০২৪ চনত ব্ৰাজিলত উপস্থিত হয় টয়োটা ইয়াৰিছ ক্ৰছদক্ষিণ আফ্ৰিকাৰ স্থানীয় এই প্ৰজাতিটো সেউজীয়া কলি আৰু হালধীয়া বা বগা ফুলৰ বাবে জনাজাত। এই উদ্ভিদৰ আমোদজনক কথাটো হ’ল ইয়াক প্ৰায় যিকোনো ঠাইতে খেতি কৰিব পৰা যায়। গতিকে জানি থওক যে ইয়াৰ শিপাবোৰ, যাক ৰাইজম বোলা হয়, জলবায়ু প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা অতি উত্তম, কাৰণ গঠনটোৱে শুকান মাহতো পুষ্টিকৰ পদাৰ্থ জমা কৰি ৰাখিবলৈ সক্ষম আৰু গছবোৰক ভাল অৱস্থাত ৰাখিবলৈ সক্ষম।
এইদৰে মৰে ইয়াক ইল কৰে গোটেই বছৰটো ফুল ফুলে আৰু ইয়াৰ কাণ্ডবোৰ ৪০ চে.মি. বা ৮০ চে.মি. মনত ৰখা ভাল যে ফুলবোৰ অতি সুক্ষ্ম আৰু আন প্ৰজাতিৰ যেনে কেকটি বা ৰসাল গছৰ লগত ভালদৰে মিলি যায়। যিহেতু ই এটা শক্তিশালী উদ্ভিদ, ইয়াৰ খেতি সাধাৰণতে সহজ আৰু আপুনি বেছি চিন্তা কৰিব নালাগে।
সফল ৰোপণৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় যত্ন চাওক
<৩> ৰোপণ
ম’ৰি ইল অতি প্ৰতিৰোধী আৰু খেতি কৰাত সহজ। তাৰ ডাল-পাতবোৰ অধিক গাঁৱলীয়া আৰু ফুলবোৰ সুক্ষ্ম।
কিন্তু ইয়াৰ বৃদ্ধিৰ বাবে আদৰ্শ স্থান থকাটো নিশ্চিত কৰিব লাগে। গতিকে পুলিৰ মাজত ০.৫ৰ পৰা ১ মিটাৰ ব্যৱধান বিচাৰিব লাগে। ভাল হ’লে ফুটাবোৰ হ’লপুলিতকৈ ডাঙৰ যাতে ইহঁত নিখুঁতভাৱে একেলগে মিলি যায়।
See_also: ব্ৰাজিলৰ ৰাজপৰিয়ালৰ বংশধৰসকলৰ অৱস্থা কেনেকুৱা হৈছে জানি লওককিন্তু যদি আপুনি ট্ৰেত ৰোপণ কৰিব বিচাৰে তেন্তে পুলিৰ মাজত এই ব্যৱধান ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰক। লগতে ভাল মানৰ মাটি বিচাৰিবলৈ নাপাহৰিব আৰু সুযোগতে গাঁতটোৰ তলত কিছু বালি আৰু শিল লগাব। ভেঁকুৰ আৰু শিপাৰ পচি যোৱা ৰোধৰ বাবে এইটোৱেই এক উত্তম উপায়।
সাৰ প্ৰয়োগ
আপোনাৰ মৰে ইলিচক ভাল অৱস্থাত ৰাখিবলৈ প্ৰথম কথাটো হ’ল গুণগত সাৰত বিনিয়োগ কৰা। এটা ভাল বিকল্প হ’ল প্ৰাকৃতিক সাৰৰ ওপৰত বাজি ধৰা, যিটো কণীৰ খোলা আৰু গোবৰৰ মিশ্ৰণৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব পাৰে।
কিন্তু ই অতি প্ৰতিৰোধী প্ৰজাতি হোৱাৰ বাবে ইমান সাৰ প্ৰয়োগৰ প্ৰয়োজন নাই। আদৰ্শ হ’ল মাটিখিনি ভাল মানৰ আৰু ভালদৰে সাৰযুক্ত হোৱাটো নিশ্চিত কৰা, গছজোপা সুন্দৰ আৰু স্বাস্থ্যকৰভাৱে বৃদ্ধি আৰু বিকাশ হোৱাটো নিশ্চিত কৰা।
নিলা নিষ্কাশন
আন এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ বিৱৰণ হ’ল নিষ্কাশন। মাটিৰ পানী ভালদৰে নিষ্কাশন কৰিব লাগিব যাতে পানী জমা নহয় যিয়ে শেষত গছৰ শিপা পচিব পাৰে। গতিকে, সাৱধান হওক!
পানী দিয়া
ৰোপণৰ পিছত আদৰ্শ হ’ল গছজোপাক প্ৰতিদিনে পানী দিয়া যাতে ই মাটিত থিতাপি লয়, কিন্তু অতিমাত্ৰা নকৰাকৈ। এই সময়ছোৱাৰ পাছত পানী দিয়াটো অধিক সময় ধৰি ৰখা সম্ভৱ হয়, কিয়নো গছবোৰক বৰ আৰ্দ্ৰ মাটিৰ প্ৰয়োজন নহয়। ৫ বা ৭ দিনৰ মূৰে মূৰে পানী দি আপোনাৰ গছবোৰক সুন্দৰ কৰি ৰাখিব পাৰে।
যিকোনো অত্যধিক পানী দিয়াৰ লগতে ইয়াৰ অভাৱেও গছজোপাৰ স্বাস্থ্যৰ ক্ষতি কৰিব পাৰে।উদ্ভিদ. সেয়েহে পানী দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত সদায় সাৱধান হওক, বিশেষকৈ যেতিয়া গছজোপা পাত্ৰত থাকে, বা সীমিত ঠাইত থাকে।
