Στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, σχολιάστηκε πολύ το γεγονός ότι, φέτος, δεν θα υπάρξει ψηφοφορία για δύο γερουσιαστές ανά πολιτεία, όπως συμβαίνει συνήθως. Αποδεικνύεται ότι η θητεία του γερουσιαστή μπορεί να διαρκέσει οκτώ χρόνια, και η αιτιολόγηση είναι ότι, σε αντίθεση με τους βουλευτές στην Εθνική Βουλή, οι γερουσιαστές έχουν μεγαλύτερη εμπειρία για να συνεχίσουν την εντολή.

Οι απαιτήσεις είναι επίσης υψηλότερες για τη θέση αυτή. Πρέπει να είσαι τουλάχιστον 35 ετών για να γίνεις γερουσιαστής, ενώ για τους βουλευτές της Βουλής, το ελάχιστο όριο είναι τα 21 έτη. Εκτός από αυτή τη λεπτομέρεια, πίσω από αυτή την εξήγηση υπάρχει και μια ιστορική παράδοση. Για να γίνει μια πλαισίωση, θα πρέπει να επιστρέψουμε στην αυτοκρατορική Βραζιλία, όταν η θέση του γερουσιαστή ήταν ισόβια.

Η Γερουσία λειτουργούσε ήδη από το 1826, αλλά δεν είχε μεγάλη ομοιότητα με τη σημερινή διαμόρφωση αυτού του τμήματος της νομοθετικής εξουσίας. Στο Σύνταγμα του 1891, η θητεία μειώθηκε σε 9 χρόνια θητείας και αργότερα, το 1988, η θητεία έγινε 8ετής.

Οι γερουσιαστές θεωρούνται ως άνθρωποι που είναι πιο μπροστά και πιο ώριμοι, σαν να έχουν μεγαλύτερη θέση σοφίας. Η Γερουσία αλλάζει μόνο το ένα τρίτο της συνολικής σύνθεσής της ανά εκλογές και για τις επόμενες εκλογές θα αλλάξει τα δύο τρίτα της σύνθεσής της. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται κατανοητό ότι δεν εκπροσωπούν μόνο μια περίοδο κατά τη διάρκεια των εκλογών.

Για τα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, αν θέλουν να παραμείνουν στο αξίωμα, θα πρέπει να θέτουν εκ νέου υποψηφιότητα κάθε τέσσερα χρόνια. Έτσι, αυτή είναι μία από τις κύριες διαφορές μεταξύ των σωμάτων.

Βραζιλιάνικο διθάλαμο

Η Βραζιλία έχει δύο επικεφαλής της νομοθετικής εξουσίας σε εθνικό επίπεδο: την Ομοσπονδιακή Γερουσία και την Εθνική Βουλή. Συνεργάζονται, καθώς και οι δύο δημιουργούν και εφαρμόζουν τους νόμους που διέπουν τη χώρα.

Η Βουλή των Αντιπροσώπων αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο μέρος αυτής της διαδικασίας. Κάθε πολιτεία της χώρας έχει έναν ορισμένο αριθμό αντιπροσώπων, ο οποίος καθορίζεται ανάλογα με τον αριθμό των κατοίκων. Για παράδειγμα: η Roraima έχει τους λιγότερους αντιπροσώπους, με 8 αντιπροσώπους- το Σάο Πάολο φτάνει το μέγιστο επιτρεπτό όριο εκπροσώπησης, με 70 αντιπροσώπους.

Στη Γερουσία, από την άλλη πλευρά, οι έδρες προσφέρονται εξίσου, έτσι ώστε τόσο το Σάο Πάολο όσο και η Ροράιμα να έχουν δικαίωμα σε τρεις γερουσιαστές.

Τα νομοσχέδια που εγκρίνονται στη Βουλή πηγαίνουν στη Γερουσία για εξέταση πριν την έγκριση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτή είναι η δυναμική που ακολουθεί η Βραζιλία, ενώ 78 άλλες χώρες υιοθετούν επίσης τη διθάλαμη λειτουργία.