Οι γεωλόγοι - ειδικοί στη γεωλογία - περιγράφουν τα ορυκτά ως "ένα φυσικό, ανόργανο, ομοιογενές στερεό με καθορισμένη χημική σύνθεση, με κρυσταλλική δομή". Τα ορυκτά βρίσκονται στα πετρώματα και για να σχηματιστούν απαιτείται μεγάλη γεωλογική εργασία.

Εν ολίγοις, αυτά τα ορυκτά γίνονται πρώτη ύλη για διάφορα υλικά που χρησιμοποιούνται και βλέπουμε συνεχώς στην καθημερινή μας ζωή, ωστόσο αυτό που τραβάει την περισσότερη προσοχή είναι τα κοσμήματα.

Ο χρυσός, το ασήμι, το ρουμπίνι, ο νεφρίτης, το ζαφείρι, ο αμέθυστος, το σμαράγδι είναι μερικά παραδείγματα του αποτελέσματος του έργου της φύσης. Τα ορυκτά αυτά σχηματίζονται σε πετρώματα και έχουν υψηλή αξία στην αγορά.

Αλλά, τελικά, είναι δυνατόν να έχουμε ένα "διαφορετικό" κόσμημα, με αξία ισοδύναμη με ένα κόσμημα που κατασκευάστηκε με πρώτη ύλη ένα ορυκτό; Δείτε τι συνέβη σε μια παλιά εταιρεία στις Ηνωμένες Πολιτείες!

Καταλάβετε πώς οι εργαζόμενοι σε μια παλιά αποθήκη βαφής αυτοκινήτων μετέτρεψαν κυριολεκτικά τα σκουπίδια σε πολυτέλεια. Οι εργαζόμενοι έκαναν τη δουλειά τους ξύνοντας το αμάξωμα από τα αυτοκίνητα, μέχρι που συνειδητοποίησαν την ομορφιά που κρύβεται σε αυτά τα μικροσκοπικά κομμάτια που αργότερα θα απορρίπτονταν.

Αποφάσισαν να συγκεντρώσουν αυτά τα θραύσματα χρώματος που έπαιρναν από το αμάξωμα των αυτοκινήτων. Ο χρόνος που χρειάστηκε για να συγκεντρώσουν μια ποσότητα από αυτά τα θραύσματα ήταν σίγουρα μικρότερος από τον χρόνο που χρειάζεται η φύση για να σχηματίσει μια πέτρα αχάτη, ωστόσο πέτυχαν ένα τόσο θεαματικό αποτέλεσμα που η πέτρα που δημιούργησαν ονομάστηκε Fordite, ο αχάτης του Ντιτρόιτ.

Για να επιτύχουν ένα τέτοιο επίπεδο ομορφιάς, εργάστηκαν σκληρά γυαλίζοντας τα καλαμπόκια. Με αυτό, το αποτέλεσμα θεωρείται πραγματικά ένα κόσμημα. Εκτός από την ομορφιά της εμφάνισης, η Fordita έχει ακόμα μια ποικιλία χρωμάτων.

Καθώς σήμερα υπάρχουν άλλοι τρόποι για την εκτέλεση της λειτουργίας που εκτελούσαν αυτοί οι εργάτες, είναι πρακτικά αδύνατο να αποκτήσει κανείς την πέτρα Fordite που λαμβανόταν με αυτή τη διαδικασία παραγωγής. Αυτό είναι ένα δύσκολο αποτέλεσμα που μπορεί να επιτευχθεί σήμερα, διότι, άλλωστε, αυτός ο χώρος εργασίας υπήρχε πριν από χρόνια, αλλά με όλη την τεχνολογία που έφτασε, το ίδιο μοντέλο εργασίας δεν είναι πλέον διαθέσιμο.

Οι πέτρες που μπορούν να δημιουργηθούν μπορούν να υπολογίζουν στην ίδια ομορφιά, αλλά ποτέ με την ίδια αξία όπως οι Forditas του παρελθόντος, γι' αυτό και η πέτρα θεωρείται σπάνιο είδος σήμερα. Υπολογίζεται ότι η αξία ενός κιλού αυτού του πραγματικού βιομηχανικού αποβλήτου ξεπερνά τα 3 χιλιάδες R $. Περίεργο, έτσι δεν είναι;