Προφίλ του Jorge Paulo Lemann

Ο Χόρχε Πάουλο Λέμαν είναι οικονομολόγος και επιχειρηματίας από το Ρίο ντε Τζανέιρο, ο οποίος θεωρείται το 2021 από το Forbes ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στη Βραζιλία.

Διαβάστε επίσης: Luis Stuhlberger: από αδέξιος σε πολυεκατομμυριούχος και ο μεγαλύτερος διαχειριστής κεφαλαίων της Βραζιλίας

Ο βετεράνος είναι δεύτερος μετά τον Βραζιλιάνο Eduardo Saverin, συνιδρυτή του Facebook.

Γιος ελβετών γονέων από τους οποίους κληρονόμησε διπλή υπηκοότητα, ο Lemann αποτελεί σημείο αναφοράς ως επιχειρηματίας στη Βραζιλία, έχοντας μια μάλλον περίεργη εταιρική κουλτούρα.

Διαβάστε παρακάτω και μάθετε την ιστορία και την πορεία ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.

Ποιος είναι ο Jorge Paulo Lemann

Jorge Paulo Lemann, 1986 (Φωτογραφία από Celso Meira/Globo via Getty Images)

Ο Jorge Paulo Lemann γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο στις 26 Αυγούστου 1939 από πατέρα μετανάστη από την Ελβετία και μητέρα ελβετικής καταγωγής.

Ο πατέρας του εγκατέλειψε μια επιχείρηση τυροκομίας και γαλακτοκομίας στην Ελβετία όταν αποφάσισε να έρθει στη Βραζιλία.

Αλλά στο Resende - RJ, άνοιξε την Lemann & Company, στον ίδιο τομέα.

Όταν ο Jorge Paulo ήταν 14 ετών, ο πατέρας του πέθανε και το γεγονός αυτό συγκλόνισε πολύ την οικογένεια.

Ωστόσο, συνέχισε να αφιερώνεται στις σπουδές του και αποφοίτησε από το λύκειο, λαμβάνοντας από τους φίλους του τον τίτλο "ο πιο πιθανός επιτυχών".

Και έτσι συνέβη, στην πραγματικότητα, ο Lemann πέτυχε και δημιούργησε, μαζί με τους δύο κύριους συνεργάτες του, τον Marcel Telles και τον Beto Sicupira, μια αυτοκρατορία του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Σε αυτά τα 81 χρόνια, ο Lemann κατάφερε να δημιουργήσει την Banco Garantia και να επενδύσει σε εταιρείες όπως η Lojas Americanas, η Brahma και η Antarctica, οι οποίες θα δημιουργούσαν την Ambev.

Έχει επίσης επενδύσει σε εταιρείες όπως η Telemar, η Gafisa και η ALL.

Προχωρώντας σε επενδύσεις στο εξωτερικό, ο Leman δημιούργησε το ταμείο 3G Capital.

Στην προσπάθειά της αυτή, αγόρασε τις αλυσίδες Burger King, Tim Hortons, Popeyes και Heinz.

Όσον αφορά τη φιλανθρωπία, ο Jorge Paulo είναι ο δημιουργός τριών φορέων: Fundação Estudar, Fundação Lemann και Instituto Tênis.

Εκπαίδευση

Ο Lemann αποφοίτησε από το Χάρβαρντ!

Έτσι, το 1957 ο νεαρός γράφτηκε στο τμήμα οικονομικών σπουδών, το οποίο τελείωσε σε δύο μόλις χρόνια αντί για τα συνηθισμένα τρία.

Έναρξη του ταξιδιού

Μόλις αποφοίτησε, ο νεαρός Lemann επέστρεψε στη Βραζιλία και αναζήτησε εργασία στη χρηματοπιστωτική αγορά και τα κατάφερε.

Ο Jorge Paulo άρχισε να εργάζεται στην Deltec, μια εταιρεία που ιδρύθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1946 για την εμπορία μετοχών στην αγορά της Λατινικής Αμερικής.

Ωστόσο, αποθαρρυμένος από την εμβρυακή κατάσταση της κεφαλαιαγοράς στη Βραζιλία, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τη διπλή ελβετική υπηκοότητα και να δοκιμάσει μια πρακτική άσκηση στο εξωτερικό.

Έτσι, στη Γενεύη, ο Lemann βρήκε δουλειά στην τράπεζα Credit Suisse, αλλά η εργασία εκεί δεν έφερε ευτυχία.

Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι ο θεσμός ήταν γραφειοκρατικός, με ιεραρχία και αργές και γύψινες διαδικασίες.

Ως εκ τούτου, ο νεαρός ζήτησε να εγκαταλείψει την πρακτική άσκηση μετά από επτά μήνες.

Όταν επέστρεψε στο Ρίο το 1963, ο Lemann προσλήφθηκε από την χρηματοοικονομική εταιρεία Invesco.

Εκεί άρεσε στον Jorge Paulo να εργάζεται, και στην Invesco έκανε πραγματικά τη διαφορά.

Εκεί, δημιούργησε ένα τμήμα κεφαλαιαγορών που άρχισε να προβληματίζει τους παραδοσιακούς φορείς του χρηματιστηρίου.

Η στρατηγική τους λειτούργησε με ένα είδος "παράλληλου χρηματιστηρίου".

Ως αποτέλεσμα, η Invesco κατάφερε να μετακινήσει το 5% του όγκου του χρηματιστηρίου του Ρίο ντε Τζανέιρο.

Μετά την κίνηση αυτή, ο Lemann προήχθη σε εταίρο της εταιρείας, αλλά το 1966 η Invesco πτώχευσε.

Libra Brokerage

Μετά την καταστροφή με την Invesco, ο Jorge Paulo έπρεπε να προχωρήσει σε μια άλλη επιχείρηση και άρχισε να επενδύει στη χρηματιστηριακή Libra, μαζί με τον Jorge Carlos.

Λοιπόν, οι δύο φίλοι απέκτησαν, προκαταβολικά, το 26% της επιχείρησης, το οποίο μοιράστηκαν εξίσου.

Έτσι, με την παρουσία των δύο, η χρηματιστηριακή εταιρεία είχε θετικά αποτελέσματα, αποκτώντας μάλιστα νέα ταλέντα που θα συνόδευαν τον Lemann σε άλλες προσπάθειες, όπως ο Luiz Cezar Fernandes.

Ωστόσο, το 1970, αφού προσπάθησε ανεπιτυχώς να αγοράσει τον έλεγχο της Libra, ο Jorge Paulo αναγκάστηκε να πουλήσει το μερίδιό του έναντι 200.000 δολαρίων ΗΠΑ.

Εγγύηση μεσιτείας

Lemann, Telles και Sicupira

Το 1971, με τα χρήματα από την πώληση της χρηματιστηριακής Libra, η ομάδα Lemann, Ramos da Silva και Luiz Cezar και δύο επενδυτές, αγόρασαν το χρηματιστηριακό ομόλογο Garantia.

Το επόμενο έτος, ο Marcel Hermann Telles προσλήφθηκε για να εργαστεί ως εκκαθαριστής και, το 1973, ο Carlos Alberto Sicupira κλήθηκε επίσης να εργαστεί στον χρηματιστηριακό οίκο.

Και αυτή η συνεργασία μεταξύ των Lemann, Telles και Sicupira συνεχίζεται μέχρι σήμερα!

Αλλά ξέρετε ποιο ήταν το μυστικό για να πετύχει; Σύμφωνα με τον Lemann, αυτό κατέστη δυνατό μόνο χάρη σε μερικούς πυλώνες:

• Και οι τρεις ακολουθούν τις ίδιες αξίες,
• Το ένα δεν παρεμβαίνει στο έργο του άλλου,
• Οι ρόλοι των τριών εταίρων ήταν πάντα σαφώς καθορισμένοι,

Αυτοί οι πυλώνες ήταν τόσο ισχυροί στην εταιρική σχέση μεταξύ των τριών, ώστε μόλις 27 χρόνια αργότερα, το 2000, επισημοποίησαν μια συμφωνία εταιρικής σχέσης.

Στην πραγματικότητα, αυτό ήταν απαραίτητο μόνο για να διευκολυνθεί η διαδοχή, καθώς η τριάδα των επιχειρηματιών έχει 11 κληρονόμους.

Η αμφιλεγόμενη κουλτούρα του Lemann

Αν η εργασία στην επιχείρηση των γονέων είναι μια συνηθισμένη πορεία μεταξύ των οικογενειών που διατηρούν επιχειρήσεις, για τον Lemann αυτό δεν είναι πραγματικότητα.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο δισεκατομμυριούχος απαγόρευε πάντα στα παιδιά και στους συζύγους των εταίρων να εργάζονται στις εταιρείες.

Έτσι, τα προβλήματα που εμφανίζονται συχνά στις οικογενειακές επιχειρήσεις δεν εμφανίζονται στις επιχειρήσεις που διαχειρίζεται ο Lemann.

Με αυτή τη νοοτροπία, ο Lemann ενδιαφέρθηκε να προσλάβει τον PSD: φτωχός, έξυπνος και με βαθιά επιθυμία να πλουτίσει.

Αυτό σήμαινε λίγο-πολύ ότι ήταν ένας φτωχός, έξυπνος άνθρωπος με μεγάλη επιθυμία να πλουτίσει.

Με άλλα λόγια, για τον Lemann, το πτυχίο δεν ήταν αρκετό, αλλά τον ενδιέφεραν οι άνθρωποι με νοοτροπία νικητή.

Σε αυτό το σενάριο, ως ένας από τους ιδιοκτήτες της χρηματιστηριακής εταιρείας Garantia, ο Lemann βοήθησε στην καθιέρωση της νέας κουλτούρας.

Εκείνη την εποχή, υπήρχε μεγάλη ιεραρχία και τυπικότητα στις τράπεζες και τις εταιρείες.

Ωστόσο, η Εγγύηση ήθελε να ακολουθήσει άλλο δρόμο.

Έτσι, για παράδειγμα, δεν υπήρχαν τοίχοι που χώριζαν τα γραφεία και το κοστούμι και η γραβάτα δεν ήταν υποχρεωτικά.

Επιπλέον, το μοντέλο αμοιβών ήταν επίσης διαφορετικό από το μοντέλο που υιοθετούν τα κυριότερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στη Βραζιλία.

Η Garantia χρησιμοποίησε το μοντέλο της Goldman Sachs, με μισθούς κάτω από το επίπεδο της αγοράς και εξαμηνιαία μπόνους.

Σε αυτό το σενάριο, τα μπόνους θα μπορούσαν να ανέρχονται σε εκατομμύρια και να εξαρτώνται μόνο από την ατομική απόδοση.

Δηλαδή, η εταιρεία εργαζόταν με βάση την αρχή της αξιοκρατίας, όπου όλοι οι εργαζόμενοι σε όλους τους τομείς συμμετείχαν σε αξιολόγηση κάθε εξάμηνο.

Έτσι, εάν η απόδοση ήταν στο αναμενόμενο επίπεδο ή πάνω από αυτό που αναμενόταν, οι εργαζόμενοι λάμβαναν μπόνους.

Ωστόσο, εάν η απόδοση ήταν κατώτερη από την αναμενόμενη, ο εργαζόμενος απολύονταν.

Η ανάπτυξη της αυτοκρατορίας του δισεκατομμυριούχου Lemann

Βλέποντας την επιτυχία της Garantia, η αμερικανική τράπεζα JP Morgan προσπάθησε να αγοράσει μέρος της Garantia το 1976.

Ωστόσο, ο Lemann δυσκολεύτηκε να δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά και αποφάσισε να ασχοληθεί με την επενδυτική τραπεζική.

Τα επόμενα χρόνια, ο Lemann ανάγκασε τους ιδρυτικούς εταίρους να πουλήσουν τμήματα της εταιρίας τους, ώστε να μπορέσει να τη μεταβιβάσει σε νεοεισερχόμενους.

Το 1982, η Lemann αγόρασε την Lojas Americanas, η οποία, λόγω της κακής οικονομικής διαχείρισης, βυθιζόταν.

Ωστόσο, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Lemann, η Lojas Americanas ήταν τόσο φτηνή που θα μπορούσε να κερδίσει μόνο από την πώληση των ακινήτων αν όλα πήγαιναν στραβά.

Το 1994 ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα, με τις επιχειρήσεις στις οποίες επένδυσαν οι ιδρυτικοί εταίροι, η Garantia είχε την καλύτερη χρονιά στην ιστορία της, με κέρδη σχεδόν 1 δισ. δολαρίων ΗΠΑ.

Ωστόσο, τέσσερα χρόνια αργότερα, κλονισμένη από τις συνέπειες της ασιατικής κρίσης, η Garantia πωλήθηκε στην Credit Suisse έναντι 675 εκατομμυρίων δολαρίων.

Ποτά: το νέο στοίχημα των δισεκατομμυριούχων

Μερικοί άνθρωποι χάνουν χρήματα από τα αλκοολούχα ποτά, αλλά για τον Paulo Lemann, το να γίνει ιδιοκτήτης της Ambev τον έκανε δισεκατομμυριούχο!

Όλα ξεκίνησαν το 1889, όταν η Εγγύηση ήταν κερδοφόρα.

Εκείνη την εποχή των παχιών αγελάδων, ο Lemann αποφάσισε να αγοράσει την Brahma για 60 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.

Καθώς η Sicupira ήταν υπεύθυνη για τη διαχείριση της Lojas Americanas, ο Telles επιλέχθηκε για να μετατρέψει την Brahma σε κερδοφόρα επιχείρηση.

Αρχικά, ο στόχος ήταν να μειωθούν τα έξοδα κατά 10% και να αυξηθούν τα έσοδα κατά το ίδιο ποσοστό, και η στρατηγική αυτή λειτούργησε.

Μέσα σε δύο μόλις χρόνια, ο κύκλος εργασιών αυξήθηκε κατά 7,5%, τα κέρδη τριπλασιάστηκαν και το 35% των καλύτερων υπαλλήλων έλαβαν μπόνους έως και εννέα μισθών.

Με το Brahma σε καλό δρόμο, το 1999, κατάφερε να αναλάβει τον ανταγωνιστή της Ανταρκτικής.

Έτσι, μετά από 45 χρόνια διαπραγματεύσεων, οι δύο εταιρείες συγχωνεύτηκαν και έγιναν η Ambev, η πέμπτη μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής μπύρας στον κόσμο.

Το 2004, η Ambev συγχωνεύτηκε με τη βελγική Interbrew για να γίνει ο ηγέτης στον κλάδο της μπύρας.

Αυτή η προσπάθεια έχει δημιουργήσει συνδυασμένα ετήσια έσοδα 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, δραστηριότητες σε 140 χώρες και το 12% της αγοράς.

Με τις καλές αποδόσεις, φτάνοντας σε κέρδη αυξημένα κατά 150%, οι Βραζιλιάνοι κυνήγησαν την Anheuser-Busch, κατασκευάστρια της Budweiser.

Έτσι, προς τέρψη των Jorge Paulo Lemann, Marcel Telles και Beto Sicupira, τον Νοέμβριο του 2008, έναντι 52 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, οι εταίροι έγιναν οι κύριοι μέτοχοι της αμερικανικής ζυθοποιίας.

Επί του παρόντος, η συγχώνευση όλων αυτών των εταιρειών μπύρας ονομάζεται ABInBev.

Κοιτάζοντας πέρα από τη Βραζιλία

Μπορεί οι επιχειρήσεις να πήγαιναν καλά στη Βραζιλία, ειδικά με το στοίχημα στις ζυθοποιίες, αλλά η φιλοδοξία του τρίο των επιχειρηματιών ήθελε να επεκτείνει τα σύνορα.

Για το λόγο αυτό, το 2004 αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα ταμείο με στόχο την επένδυση σε εταιρείες εκτός Βραζιλίας: την 3G.

Έξι χρόνια αργότερα, η 3G κατάφερε να αγοράσει τον έλεγχο της αλυσίδας Burger King έναντι 4 δισ. δολαρίων.

Το 2013, σε συνεργασία με τον επενδυτή Warren Buffett, η 3G ανακοίνωσε την εξαγορά του κατασκευαστή τροφίμων Heinz.

Επιπλέον, εισήλθαν στο φάσμα των κεφαλαίων 3G Restaurant Brands International, Popeyes network, Movile (ιδιοκτήτης της iFood) και Gera Venture Capital.

Απολαύστε περισσότερα άρθρα για τους πλουσιότερους και πιο επιτυχημένους άνδρες στον κόσμο, περιηγούμενοι στο blog μας!