انقراض گونه ها یک فرآیند طبیعی است که از زمان پیدایش حیات روی زمین رخ داده است. در طول تاریخ زمانی سیاره ما، گونه های مختلفی منقرض شده اند و گونه های جدیدی پدید آمده اند.

دانشمندان برای ارزیابی میزان انقراض یک گونه، عواملی مانند تعداد حشرات بالغ در حال زادآوری، تخریب گونه ها را در نظر می گیرند. زیستگاه و پراکنش جغرافیایی آن.

در گذشته، گونه ای منقرض شده بود که بیش از 50 سال بدون هیچ گونه سابقه ای از آن گذشت. در حال حاضر، برای اعلام انقراض یک گونه، شناسایی آخرین فرد از گونه ضروری است.

و علیرغم اینکه یک فرآیند طبیعی است، اثرات زیست محیطی ناشی از انسان، نرخ انقراض گونه ها را صدها یا هزاران افزایش می دهد. برابر نرخ طبیعی نابودی گونه‌ها منجر به عدم تعادل اکولوژیکی در اکوسیستم‌ها می‌شود.

اگرچه در برخی موارد به ندرت گونه‌ای که در گذشته منقرض شده‌اند را می‌توان دوباره یافت، بنابراین، خطا در اعلام انقراض گونه‌ها را مشخص می‌کند. در میان گونه هایی که از انقراض نجات یافته اند سخت پوستان، حشرات، ماهی ها، پرندگان و پستانداران یافت می شوند.

در فهرست گونه هایی که مجدداً ظاهر شده اند، چشمگیرترین آن ها کالکانت است. این گونه ماهی که بیش از 70 میلیون سال پیش منقرض شده است، در سال 1938 در جنوب آفریقا دوباره کشف شد.

دو بی مهره در این لیست زنبور عسل والاس و خرچنگ سیرالئون هستند. اولین خرچنگ در سال 1981 منقرض اعلام شد و تنها در سال 2019 دوباره یافت شد، در حالی که شش خرچنگ سرا در سال 2021 یافت شد. این خرچنگ ها از سال 1955 منقرض شده بودند.

گونه پستاندار تارسیر پیگمی در دهه 1990 منقرض شده در نظر گرفته شد. در سال 1920، اما در سال 2008 توسط دانشمندان اندونزیایی دوباره کشف شد.

قطعه فیل (سنگی سومالی) آخرین بار در سال 1970 دیده شد و تا زمانی که در سال 2019 دوباره کشف شد، منقرض شده بود.

گونه نادر مرغ مگس خوار شمشیر سانتا مارتا، در سال 1946 در معرض خطر انقراض قرار گرفت، اما قبل از دهه 2000 نیز دوباره یافت شد.

پرنده تاکاه، بومی نیوزلند، در سال 1898 به دلیل شکار منقرض شده بود، اما 50 سال بعد. بعدها، جمعیت جدیدی در کوه های مورچیسون (نیوزیلند) پیدا شد.

در نهایت، گروهی متشکل از چند نهنگ اومورا در سال 2013 در ساحل جزیره ماداگاسکار پیدا شد. اولین کشف این حیوان در سال 2003 بود.