Ο μεγαλύτερος διαχειριστής κεφαλαίων στη Βραζιλία, Luis Stuhlberger Ποτέ δεν πίστευε ότι θα έφτανε τόσο μακριά.

Τουλάχιστον αυτό έλεγε στην αρχή της καριέρας του, όταν χαρακτήριζε τον εαυτό του ως ένα αγόρι χωρίς πολλά προσόντα, από τα σχολικά του χρόνια.

Ο ίδιος περιγράφει την προσωπικότητά του ως εκείνη ενός έξυπνου αγοριού, και αυτό είναι το μόνο που είναι. Αν δεν ήταν αυτό, θα περνούσε απαρατήρητος ανάμεσα στους γνωστούς του.

Ανασφαλής και με προβλήματα αυτοεκτίμησης, το αγόρι ένιωθε ότι ήταν το ασχημόπαπο της τάξης και δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα μπορούσε να γίνει ένας επαγγελματικά επιτυχημένος άνδρας.

Παρόλα αυτά, έχει κατακτήσει μια θέση μεγάλης δύναμης και η εταιρεία του, η Verde Asset Management, είναι σήμερα η ο μεγαλύτερος διαχειριστής κεφαλαίων στην αγορά .

Υπό την κηδεμονία της βρίσκονται περίπου 26 δισεκατομμύρια ρεάις μόνο στην κατηγορία των αμοιβαίων κεφαλαίων πολλαπλών αγορών, εκτός από 49 δισεκατομμύρια ρεάις σε περιουσιακά στοιχεία.

Η εταιρεία, την οποία ίδρυσε το 1997, έχει αποφέρει κέρδη που ξεπερνούν το 18.000%, καταγράφοντας κέρδη κάθε χρόνο εκτός από το 2008, όταν όλος ο κόσμος υπέστη ζημίες από την κρίση ακινήτων και την οικονομική κρίση που ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πώς κατάφερε να φτάσει ως εδώ; Αυτό θα μάθουμε σε αυτό το άρθρο.

Ποιος είναι ο Luis Stuhlberger;

Κληρονόμος μιας κατασκευαστικής εταιρείας που φέρει το επώνυμο της οικογένειάς του, ο Luis σπούδασε σε ένα από τα καλύτερα σχολεία του Σάο Πάολο, το Bandeirantes. Στην πόλη όπου επίσης γεννήθηκε, σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο (USP).

Πάντα ξεχώριζε για την ευφυΐα του, αλλά δεν ήθελε να ασχοληθεί με τη μηχανική, επηρεασμένος από τον πατέρα του, ο οποίος, ελπίζοντας να συνεχίσει την οικογενειακή επιχείρηση, ο κ. Stuhlberger είχε επίσης επενδύσεις σε μια τράπεζα και μια πετροχημική εταιρεία.

Αλλά δεν ξεκίνησε την καριέρα του στην εταιρεία του πατέρα του, ούτε στη χρηματοπιστωτική αγορά.

Μετά την αποφοίτησή του το 1977, πήγε κατευθείαν σε μαθήματα εξειδίκευσης στο Fundação Getúlio Vargas, τα οποία τον ενέκριναν για να εργαστεί στην Hedging-Griffo, μια εταιρεία που λειτουργούσε ως μεσίτης για μια τράπεζα στην οποία ο πατέρας του Stuhlberger κατείχε μετοχές.

Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν τον έχει κάνει άνθρωπο με αυτοπεποίθηση. Ο Luis αναγνωρίζει ότι διαθέτει επιμονή και πειθαρχία, χαρακτηριστικά που είναι πολύ χαρακτηριστικά κάποιου που πάντα μελετούσε σκληρά.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο τον Λουίς, μόνο μετά τον γάμο του με τη Λίλιαν, τη σύζυγό του επί 40 χρόνια, μπόρεσε να νιώσει πιο ικανός.

Ήταν επίσης μαζί της που η Stuhlberger άρχισε να χτίζει μια κοινωνική ζωή, να παρακολουθεί εκδηλώσεις και να σχετίζεται με τους ανθρώπους γύρω της. Μόνο έτσι μπόρεσε να αφήσει στην άκρη τη ντροπαλότητά της.

Η Lilian ήταν το σημείο καμπής στη ζωή του διευθυντή. Λέει ότι είναι πολύ έξυπνος, αλλά και αδέξιος. Μαζί έχουν αποκτήσει τρεις κόρες.

Ο Luis και η σύζυγός του Lílian, με την οποία έχει 3 κόρες: Diana, Renata και Beatriz.

Πορεία καριέρας του Luis luis Stuhlberger

Η τραπεζική χρηματιστηριακή εταιρεία στην οποία ξεκίνησε την καριέρα του δεν ήταν μια μεγάλη εταιρεία, αλλά με την προοπτική ανάπτυξης, άνοιξε έναν νέο τομέα της εταιρείας: τα εμπορεύματα.

Σε αυτόν τον τομέα ο Luis άφησε το στίγμα του, πρώτα στις αγορές ράβδων και καφέ και στη συνέχεια στην αγορά χρυσού, ένα τολμηρό βήμα, δεδομένου ότι ο χρυσός εμπορευματοποιήθηκε ως χρηματοοικονομικό περιουσιακό στοιχείο το 1982 και μπορούσε να διαπραγματεύεται στο χρηματιστήριο.

Η εταιρεία έγινε σημείο αναφοράς στο χρηματιστήριο χρυσού και ήταν ακριβώς αυτός ο τομέας που στήριξε την εταιρεία τα επόμενα χρόνια, όταν η βραζιλιάνικη οικονομία εισήλθε σε πληθωριστική κρίση, η οποία προκλήθηκε από την πολύ υψηλή τιμή του πετρελαίου και τους πολέμους στο Ιράν και το Ιράκ.

Οικονομικές απώλειες

Μεταξύ του 1979 και του 1980, η Βραζιλία πέρασε μια περίοδο πλήρους οικονομικού απορρυθμισμού, που επηρέασε άμεσα την πετρελαϊκή εταιρεία της οικογένειας, την τράπεζα στην οποία ο κ. Stuhlberger κατείχε μετοχές, ακόμη και τη χρηματιστηριακή εταιρεία στην οποία εργαζόταν ο Luís.

Ενώ ήταν μια εποχή ερωτικής ευτυχίας και πρώιμης επαγγελματικής επιτυχίας, ήταν μια εποχή με πολλές οικονομικές απώλειες για την οικογένεια.

Ο Luis Stuhlberger αναγκάστηκε να πουλήσει την τράπεζα για να πληρώσει τα χρέη της πετροχημικής εταιρείας, η οποία χρεοκόπησε εν μέσω της πετρελαϊκής κρίσης. Ο κληρονόμος έγινε στη συνέχεια από ιδιοκτήτης υπάλληλος.

Μέσα σε όλη αυτή τη δίνη των απωλειών, η επιτυχία με το χρυσό χάρισε στον Luis το παρατσούκλι του βασιλιά του μετάλλου και ήταν το άνοιγμα της πόρτας για την επιτυχία.

Εξάλλου, κατάφερε να καταστήσει τον χρυσό την ασφαλέστερη και πιο κερδοφόρα επένδυση της εποχής, ακόμη και μπροστά στο χειρότερο οικονομικό σενάριο που περνούσε η χώρα.

Η φήμη του ταξίδεψε στην αγορά και προσκλήθηκε από την Κεντρική Τράπεζα να ενταχθεί στην ομάδα της, επειδή ο τότε διευθυντής της είπε ότι έβλεπε σε αυτό το ντροπαλό αγόρι μια τεράστια ικανότητα διαχείρισης και επαγγελματισμού σε αναπτυσσόμενους τομείς.

Νέοι τρόποι

Η δεκαετία του 1990 έφτασε και μαζί της μια νέα κυβέρνηση και η ελπίδα για πιο ήρεμες μέρες στη βραζιλιάνικη οικονομία. Μέχρι που ο εκλεγμένος πρόεδρος Φερνάντο Κολλόρ άνοιξε την αγορά και έφερε τον ανταγωνισμό για τον χρυσό.

Παρόλο που αυτό διέλυσε εντελώς τον κλάδο του χρυσού στη Βραζιλία, το άνοιγμα της οικονομίας είχε πολλές δυνατότητες για όσους επένδυσαν στο χρηματιστήριο.

Η αγορά των επενδυτικών κεφαλαίων, λοιπόν, απέκτησε ευρωστία και δύναμη με το Real Plan και ακόμη και ένα ρυθμιστικό πλαίσιο το 1995.

Μετά από δύο χρόνια, το 1997, ο Stuhlberger βρήκε τελικά το κουράγιο να δημιουργήσει το δικό του ταμείο.

Η O Verde (ένας φόρος τιμής στην ποδοσφαιρική ομάδα που υποστηρίζει - Palmeiras) δημιουργήθηκε με περιουσιακά στοιχεία 1 εκατομμυρίου, τα μισά από την BM&F, η οποία επένδυσε για να ενθαρρύνει την αγορά, και από μικρούς πελάτες, με επενδύσεις που ξεκινούν από 5 χιλιάδες R$.

Τύχη ή θάρρος;

Η ικανότητα να διαβλέπει τα επόμενα βήματα της αγοράς είναι χαρακτηριστικό του διαχειριστή που, σε 24 χρόνια, βλέπει την εταιρεία του να κερδίζει ετησίως.

Το πρώτο τέτοιο αριστούργημα έγινε το 1997, όταν η ασιατική κρίση έπληξε τη βραζιλιάνικη οικονομία και ανάγκασε την κυβέρνηση να αυξήσει τα επιτόκια.

Εκείνη την εποχή, οραματίστηκε το δυσμενές σενάριο για το Ρεάλ που θα υποτιμούνταν έναντι του δολαρίου, γεγονός που δεν θα έδινε άλλη εναλλακτική λύση στην κυβέρνηση από το να αυξήσει το επιτόκιο.

Ο Stuhlberger αγόρασε συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, πιστεύοντας ότι το επιτόκιο Selic θα αυξανόταν, και δεν συνέβη κάτι τέτοιο.

Τις επόμενες ημέρες, η κρίση εξαπλώθηκε σε όλες τις ηπείρους και το ποσοστό Selic αυξήθηκε από 19% σε 40%. Αποτέλεσμα, πρώτο έτος του Πράσινου και κέρδος 29%.

Ο Green έγραψε ιστορία

Μεταξύ του 1998 και του 1999, η Verde πραγματοποίησε ένα άλλο αριστούργημα, όταν επένδυσε σε δολάρια, αρχικά για να προστατεύσει τα περιουσιακά της στοιχεία.

Εκείνη την εποχή, ένα ρεάλ άξιζε ένα δολάριο, αλλά ο Luis Stuhlberger θεώρησε ότι αυτή η ισοτιμία δεν μπορούσε να διατηρηθεί ενόψει μιας παγκοσμιοποιημένης αγοράς στην οποία ανταγωνίζονταν εταιρείες διαφορετικών εθνικοτήτων.

Στις αρχές του έτους, όταν ταξίδευε στο Foz do Iguaçu με τις δύο μεγαλύτερες κόρες του, ο Stuhlberger έλαβε την είδηση ότι ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας θα έπεφτε.

Αυτόματα, η αγορά έπεσε σε απόγνωση και το δολάριο πήγε στα ύψη, αγοράζοντας εξαγωγικές εταιρείες που θα κέρδιζαν περισσότερο από αυτό το σενάριο.

Για άλλη μια φορά, η Verde σημείωσε κέρδη, αυτή τη φορά με κέρδη 135%, διπλασιάζοντας τα περιουσιακά της στοιχεία ύψους 5 εκατομμυρίων R$.

Πολιτικές αλλαγές

Ήταν το 2002, και πάλι έτος εκλογών, και ως συνήθως, η αγορά έγινε ασταθής μπροστά στο ενδεχόμενο μιας πολιτικής ελέγχου της οικονομίας.

Οι υποψήφιοι ήταν ο José Serra του νεοφιλελεύθερου κόμματος και ο Lula του σοσιαλιστικού κόμματος.

Ενώ οι δημοσκοπήσεις έδειχναν τη νίκη του νεοφιλελεύθερου, η αγορά παρέμενε ήρεμη, μέχρι που κάποια στιγμή ο αντίπαλος υποψήφιος πέρασε μπροστά και όλα έδειχναν ότι θα υπάρξει ανατροπή.

Το χρηματιστήριο της Βραζιλίας άρχισε τότε να πέφτει και το δολάριο να ανεβαίνει μέρα με τη μέρα. Η αγορά υπέφερε ήδη από το ενδεχόμενο ενός σοσιαλιστή προέδρου.

Παρά την προκατάληψη αυτή, την οποία φοβόταν η χρηματοπιστωτική αγορά, τα μέλη της μελλοντικής κυβέρνησης ήταν αφοσιωμένα στο να καθησυχάσουν τους επενδυτές μέσω ομιλιών αλλά και συναντήσεων.

Ο Λουίς παρακολούθησε μία από αυτές και αποφάσισε να της δώσει ψήφο εμπιστοσύνης. Η υπόσχεση ήταν ότι, κατά τη διάρκεια του 2003, η οικονομία θα σταθεροποιούνταν, ότι ο Λούλα δεν θα διέλυε τη χώρα με άσκοπες παρεμβάσεις και, επιπλέον, ότι το Κογκρέσο θα ενέκρινε όλες τις προτάσεις που θα έστελνε η κυβέρνηση.

Για άλλη μια φορά, η Verde πήγε κόντρα στο ρεύμα και, ακόμα και το 2002, αγόρασε τίτλους που έπεφταν. Οι προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν και, το 2003, το χρηματιστήριο ανατιμήθηκε κατά 100%, με αποτέλεσμα η Verde να κερδίσει πολλά με τα στοιχήματα που είχε βάλει.

Ο μεγάλος μάνατζερ

Στα 24 χρόνια της ύπαρξής της, η μόνη χρονιά κατά την οποία η Verde υπέστη ζημία 6,4% ήταν το 2008. Ένα αποτέλεσμα που δεν επηρέασε τη ρευστότητα της εταιρείας, αλλά απέδειξε ότι ακόμη και ένας καλός διαχειριστής μπορεί να κάνει λάθη.

Είναι αλήθεια, ωστόσο, ότι δεν έκανε εντελώς λάθος, απλώς έκανε μια πρόβλεψη ότι η χρηματιστηριακή αγορά θα ανακάμψει ταχύτερα από ό,τι στην πραγματικότητα, και κατέληξε να αγοράζει μετοχές που χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο για να ανατιμηθούν από ό,τι είχε προβλέψει.

Εν όψει αυτού, ο διαχειριστής απέστειλε επιστολή στους επενδυτές με την οποία τους ενημέρωνε για το πώς η λήψη αποφάσεων είναι γενναία και επικίνδυνη ταυτόχρονα.

Αλλά αυτή η οδυνηρή απώλεια πέρασε γρήγορα, με το κέρδος άνω του 50 τοις εκατό το 2009 να ακολουθεί χρόνο με το χρόνο.

Ο καιρός πέρασε και το ντροπαλό, αδέξιο αγόρι έγινε ένας σπουδαίος οικονομικός διευθυντής, γεμάτος θάρρος και τόλμη.

Ο Luis Stuhlberger έχει πραγματοποιήσει εκατομμύρια συναλλαγές όλα αυτά τα χρόνια, κερδίζοντας καλά χρήματα.

Με την επιτυχία της Verde, ο Stuhlberger έχει ήδη επεκτείνει την επιχείρησή του, δημιουργώντας την Verde Asset Management και την Credit Suisse - η πρώτη ως ελεγκτής και η δεύτερη ως μειοψηφικός εταίρος.

Ο μεγάλος διαχειριστής κεφαλαίων Luis Stuhlberger είναι 66 ετών και δεν σκέφτεται να αποσυρθεί. Θέλει να ακολουθήσει το παράδειγμα του George Soros, ενός άλλου δισεκατομμυριούχου που εξακολουθεί να είναι ενεργός ακόμη και σε ηλικία 90 ετών.

Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, μπορείτε να βρείτε πολλά περισσότερα στο Capitalist!