ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ มีการพูดถึงกันมากมายเกี่ยวกับการหาเชื้อเพลิงรูปแบบใหม่ที่นอกเหนือไปจากเชื้อเพลิงที่ไม่หมุนเวียน เช่น น้ำมัน ในบริบทนี้ เป็นเวลาหลายปีที่ชายคนหนึ่งดื้อรั้นในการพัฒนาเครื่องยนต์พลังน้ำ ชายคนนั้นคือ Stanley Meyer นักประดิษฐ์ที่ทำงานในกองทัพอากาศสหรัฐและแม้แต่องค์การอวกาศที่เรียกว่า NASA

ในตอนแรก จำเป็นต้องชี้ให้เห็นว่างานของ Meyer มีพื้นฐานมาจากงานของ Alexander Chernovsky และวัตถุประสงค์หลักของเขาคือการผลิตไฟฟ้าจากน้ำ ซึ่งสามารถทำได้โดยใช้อิเล็กโทรลิซิส แม้ว่ามันจะผลิตพลังงานได้ไม่เพียงพอที่จะขับเคลื่อนรถยนต์ก็ตาม

ในแง่นี้ แนวคิดของเมเยอร์คือการใช้ไฟฟ้ากระแสสลับแรงดันสูงเพื่อกระตุ้นโมเลกุลของน้ำ จากจุดนั้น โมเลกุลของไฮโดรเจนจะแยกออกจากกันและส่วนผสมจะถูกฉีดเข้าไปในเครื่องยนต์สันดาปทั่วไป ในไอเสีย อะตอมรวมตัวกันและกลับไปที่ถัง ดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่จะใช้เป็นเชื้อเพลิงจากน้ำประปา เมเยอร์ตั้งชื่อกระบวนการนี้ว่า "เซลล์เชื้อเพลิง"

อย่างไรก็ตาม นักวิทยาศาสตร์จำนวนมากต้องเผชิญกับแนวคิดนี้ เชื่อว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้น้ำเป็นเชื้อเพลิง อย่างไรก็ตาม เพื่อพิสูจน์ประเด็นของเขา เมเยอร์จะเข้าร่วมการแข่งขันในออสเตรเลีย ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเปิดบริษัทชื่อ Water Fuel Cell Company (WFC) และได้รับข้อเสนอมากมายสำหรับการขายสิทธิบัตรสำหรับการออกแบบ

เท่าที่นักวิทยาศาสตร์อ้างว่าโครงการของเขาเสร็จสิ้นแล้ว เขาไม่อนุญาตให้ผู้เชี่ยวชาญประเมิน อย่างไรก็ตาม ผู้จัดจำหน่ายที่เจรจากับบริษัท WFC ได้ยื่นฟ้องต่อศาล เป็นผลให้ผู้เชี่ยวชาญสามคนวิเคราะห์รถที่ Meyer ผลิตและตัดสินว่าการดัดแปลงนั้นแย่มาก

ในบริบทนี้ เราตระหนักดีว่า Meyer มีสุนทรพจน์ที่ไพเราะ แต่ไม่มีวิธีใดที่จะนำไปใช้จริงได้อย่างมีประสิทธิภาพ อุปกรณ์ของมันเป็นพื้นฐานมาก นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่าการใช้เชื้อเพลิงประเภทนี้อย่างต่อเนื่องนั้นไม่น่าเป็นไปได้ เนื่องจากระบบของมันทำงานที่ 40 kV โดยไม่ได้คำนึงถึงว่าแบตเตอรี่แบบคลาสสิกจะหมดเร็วมาก

กล่าวโดยสรุปคือ หากไม่มีแบตเตอรี่ ก็จะไม่สามารถแยกอะตอมออกจากกันได้ ดังนั้นจึงไม่มีเชื้อเพลิง ดังนั้นจึงยังไม่สามารถใช้น้ำเป็นเชื้อเพลิงได้