Jorge Paulo Lemann's profiel

Jorge Paulo Lemann is een econoom en zakenman uit Rio de Janeiro, die in 2021 door Forbes werd beschouwd als de op één na rijkste man van Brazilië.

Lees ook: Luis Stuhlberger: van onhandig tot multimiljonair en de grootste fondsbeheerder van Brazilië

De veteraan staat op de tweede plaats na de Braziliaan Eduardo Saverin, medeoprichter van Facebook.

Lemann, zoon van Zwitserse ouders van wie hij de dubbele nationaliteit erfde, is een referentie als ondernemer in Brazilië, met een nogal merkwaardige bedrijfscultuur.

Lees verder en leer meer over het verhaal en het traject van een van de rijkste mensen ter wereld.

Wie is Jorge Paulo Lemann

Jorge Paulo Lemann, 1986 (Foto door Celso Meira/Globo via Getty Images)

Jorge Paulo Lemann werd op 26 augustus 1939 in Rio de Janeiro geboren als zoon van een immigrantenvader uit Zwitserland en een moeder van Zwitserse afkomst.

Zijn vader verliet een kaas- en zuivelbedrijf in Zwitserland toen hij besloot naar Brazilië te komen.

Maar in Resende - RJ opende hij Lemann & Company, in hetzelfde segment.

Toen Jorge Paulo 14 jaar oud was, stierf zijn vader en dit feit schokte de familie.

Hij bleef zich echter inzetten voor zijn studie en haalde zijn diploma op de middelbare school, waarbij hij van zijn vrienden de titel "meest kansrijk" kreeg.

En zo gebeurde het dat Lemann succesvol was en samen met zijn twee belangrijkste partners, Marcel Telles en Beto Sicupira, een wereldkapitalistisch imperium oprichtte.

In die 81 jaar was Lemann in staat om Banco Garantia op te richten en investeerde hij in bedrijven als Lojas Americanas, Brahma en Antarctica, die samen Ambev zouden vormen.

Het heeft ook geïnvesteerd in bedrijven als Telemar, Gafisa en ALL.

Leman ging investeren in het buitenland en richtte het 3G Capital fonds op.

Hierbij kocht het de ketens Burger King, Tim Hortons, Popeyes en Heinz.

Op het gebied van filantropie is Jorge Paulo de oprichter van drie entiteiten: Fundação Estudar, Fundação Lemann en Instituto Tênis.

Training

Lemann is afgestudeerd aan niet minder dan Harvard!

Dus werd de jongeman in 1957 ingeschreven voor de studie economie, die hij in slechts twee jaar afrondde in plaats van de gebruikelijke drie jaar.

Begin van de reis

Net afgestudeerd keerde de jonge Lemann terug naar Brazilië en ging op zoek naar werk op de financiële markt.

Jorge Paulo begon te werken bij Deltec, een bedrijf dat in 1946 in Rio de Janeiro werd opgericht om aandelen te verhandelen op de Latijns-Amerikaanse markt.

Maar ontmoedigd door de embryonale staat van de kapitaalmarkt in Brazilië, besloot hij zijn dubbele Zwitserse nationaliteit te gebruiken en een stage in het buitenland te proberen.

Dus kreeg Lemann in Genève een baan bij de bank Credit Suisse, maar daar werken bracht geen geluk.

Dit kwam doordat de instelling bureaucratisch was, met een hiërarchie en trage en gepleisterde processen.

Daarom vroeg de jongeman om de stage na zeven maanden te verlaten.

Toen hij in 1963 terugkeerde naar Rio, werd Lemann aangenomen door het financiële bedrijf Invesco.

Dat was waar Jorge Paulo graag werkte, en het was bij Invesco waar hij echt het verschil maakte.

Daar richtte hij een afdeling kapitaalmarkten op die de traditionele beursbeheerders in de problemen begon te brengen.

Hun strategie werkte met een soort "parallelle aandelenbeurs".

Hierdoor was Invesco in staat om 5% van het volume van de Rio de Janeiro Stock Exchange te verplaatsen.

Na deze overstap werd Lemann gepromoveerd tot partner in het bedrijf, maar in 1966 ging Invesco failliet.

Libra Makelaardij

Na de ramp met Invesco moest Jorge Paulo naar een ander bedrijf en begon hij samen met Jorge Carlos te investeren in de makelaardij Libra.

De twee vrienden kregen vooraf een belang van 26 procent in het bedrijf, dat ze gelijk verdeelden.

Met de aanwezigheid van de twee had het makelaarskantoor dus positieve resultaten en kreeg het zelfs nieuwe talenten die Lemann in andere ondernemingen zouden vergezellen, zoals Luiz Cezar Fernandes.

In 1970 werd Jorge Paulo, nadat hij tevergeefs had geprobeerd de controle over Libra te kopen, gedwongen zijn aandeel te verkopen voor US$200.000.

Makelaars Garantie

Lemann, Telles en Sicupira

In 1971 kocht het team Lemann, Ramos da Silva en Luiz Cezar en twee investeerders, met het geld van de verkoop van de makelaardij Libra, de Garantia-obligatie.

Het jaar daarop werd Marcel Hermann Telles aangenomen om als vereffenaar te werken en in 1973 werd Carlos Alberto Sicupira ook opgeroepen om bij het makelaarskantoor te komen werken.

En deze samenwerking tussen Lemann, Telles en Sicupira duurt tot op de dag van vandaag voort!

Maar weet je wat het geheim was om dit voor elkaar te krijgen? Volgens Lemann was dit alleen mogelijk dankzij een paar pijlers:

• Alle drie volgen ze dezelfde waarden;
• De een verstoort het werk van de ander niet;
• De rollen van de drie partners zijn altijd goed gedefinieerd;

Deze pijlers waren zo sterk in het partnerschap tussen de drie dat ze pas 27 jaar later, in 2000, een partnerschapsovereenkomst formaliseerden.

In feite was dit alleen nodig om de opvolging te vergemakkelijken, aangezien het ondernemerstrio 11 erfgenamen heeft.

De controversiële cultuur van Lemann

Werken in het bedrijf van een ouder is een veelvoorkomend pad bij gezinnen die een bedrijf hebben, maar voor Lemann is dit geen realiteit.

Dat komt omdat de miljardair kinderen en echtgenoten van partners altijd heeft verboden om bij de bedrijven te werken.

Problemen die vaak voorkomen in familiebedrijven komen dus niet voor in de bedrijven die door Lemann worden geleid.

In deze geest was Lemann geïnteresseerd in het inhuren van PSD: arm, slim en een diep verlangen om rijk te worden.

Dat betekende min of meer als een arm, slim persoon met een groot verlangen om rijk te worden.

Met andere woorden, voor Lemann was een diploma niet genoeg, hij was geïnteresseerd in mensen met een winnende houding.

In dit scenario hielp Lemann, als een van de eigenaren van het makelaarskantoor Garantia, bij het vestigen van de nieuwe cultuur.

In die tijd was er veel hiërarchie en formaliteit in banken en bedrijven.

De garantie wilde echter een andere weg inslaan.

Zo waren er bijvoorbeeld geen scheidingsmuren tussen kantoren en was het dragen van een pak en een stropdas niet verplicht.

Daarnaast verschilde het beloningsmodel ook van het model dat door de belangrijkste financiële instellingen in Brazilië wordt gehanteerd.

Garantia gebruikte het model van Goldman Sachs, met salarissen onder de marktprijs en halfjaarlijkse bonussen.

In dit scenario konden de bonussen in de miljoenen lopen en waren ze alleen afhankelijk van individuele prestaties.

Dat wil zeggen, het bedrijf werkte volgens het principe van meritocratie, waarbij alle werknemers op alle gebieden elk semester deelnamen aan een evaluatie.

Dus als de prestaties op of boven het verwachte niveau lagen, ontvingen werknemers bonussen.

Als de prestaties echter onder de verwachtingen lagen, werd de werknemer ontslagen.

De groei van het miljardenimperium van Lemann

Gezien het succes van Garantia probeerde de Amerikaanse bank JP Morgan in 1976 een deel van Garantia te kopen.

Lemann vond het echter moeilijk om zaken te doen en besloot om in investment banking te gaan.

In de daaropvolgende jaren dwong Lemann de stichtende partners om delen van hun partnerschap te verkopen zodat hij het kon overdragen aan nieuwkomers.

In 1982 kocht Lemann Lojas Americanas dat door slecht financieel beheer ten onder ging.

Volgens Lemanns berekeningen was Lojas Americanas echter zo goedkoop dat het alleen al winst kon maken uit de verkoop van de eigendommen als alles mis zou gaan.

In 1994 kwam een droom uit: met de bedrijven waarin de oprichters investeerden, had Garantia het beste jaar in haar geschiedenis, met een winst van bijna US$1 miljard.

Maar vier jaar later, geschokt door de gevolgen van de Aziatische crisis, werd Garantia verkocht aan Credit Suisse voor $675 miljoen.

Dranken: de nieuwe weddenschap van miljardairs

Sommige mensen verliezen geld aan alcoholische dranken, maar voor Paulo Lemann maakte het miljarden als hij eigenaar werd van Ambev!

Het begon allemaal in 1889, toen de Garantie winstgevend was.

In die tijd van vette koeien besloot Lemann Brahma te kopen voor US$ 60 miljoen.

Aangezien Sicupira de leiding had over Lojas Americanas, werd Telles gekozen om van Brahma een winstgevend bedrijf te maken.

In het begin was het doel om de kosten met 10% te verlagen en de inkomsten met hetzelfde percentage te verhogen, en deze strategie werkte.

In slechts twee jaar tijd was de omzet met 7,5 procent gestegen, de winst verdrievoudigd en kreeg 35 procent van de beste werknemers een bonus die kon oplopen tot negen salarissen.

Met Brahma op koers slaagde het er in 1999 in om concurrent Antarctica over te nemen.

Dus na 45 jaar onderhandelen fuseerden de twee bedrijven tot Ambev, de vijfde grootste bierproducent ter wereld.

In 2004 fuseerde Ambev met het Belgische Interbrew om leider te worden in de bierindustrie.

Deze inspanning heeft geleid tot een gecombineerde jaaromzet van USD 12 miljard, activiteiten in 140 landen en 12% van de markt.

Met het goede rendement, waarbij de winst met 150% steeg, gingen de Brazilianen achter Anheuser-Busch aan, de maker van Budweiser.

Tot grote vreugde van Jorge Paulo Lemann, Marcel Telles en Beto Sicupira werden de partners in november 2008 voor 52 miljard dollar de controlerende aandeelhouders van de Amerikaanse brouwerij.

Momenteel heet de fusie van al deze bierbedrijven ABInBev.

Verder kijken dan Brazilië

De zaken gingen misschien goed in Brazilië, vooral met de inzet op brouwerijen, maar de ambitie van het ondernemerstrio was om de grenzen te verleggen.

Daarom besloten ze in 2004 een fonds op te richten met als doel te investeren in bedrijven buiten Brazilië: 3G.

Zes jaar later slaagde 3G erin de controle over de Burger King-keten te kopen voor 4 miljard dollar.

In 2013 kondigde 3G, in samenwerking met investeerder Warren Buffett, de overname aan van voedselfabrikant Heinz.

Daarnaast kwamen ze terecht bij het 3G-fonds Restaurant Brands International, het Popeyes-netwerk, Movile (eigenaar van iFood) en Gera Venture Capital.

Lees meer artikelen over de rijkste en succesvolste mannen ter wereld op onze blog!